De oorspronkelijke titel van deze blog was: ‘Wat is leven!’. Echter ‘leven’ houdt voor mij aan de ene kant het werkwoord leven in, in de zin van actief leven, tot zelfs leven in de brouwerij brengen. Aan de andere kant betekent het het zelfstandige naamwoord leven, in de zin van iets wat tot leven of levensvorm is gekomen, zoals een bloem en een idee dat vorm krijgt.

Mijn ervaring of levensles is dat dingen gebeuren en dat ik een soort zandkorrel ben die met de wind meebeweegt. De ene keer wordt ik met de wind naar links en dan weer naar rechts gezwiept en de volgende keer gebeurt er tijden niets en zegt men dat ik een woestijn ben en zien ze de zandkorrel over het hoofd en trappen erop. En toch verga ik niet en ben ik er elk moment altijd.

Dus is de titel ‘Wat is !’ geworden, waarbij ‘is’ een louter, ongericht en onbeperkt waarnemen is, zonder verwachtingen en zelfs zonder een aanwezigheid van mij. Een zien of waarnemen dat zonder beperking door welke gedachte dan ook plaatsvindt en het genieten van wat is in zich bergt.

De dood

De dood zat rusteloos met zijn zeis te spelen. In zijn eenzaamheid doodde hij zijn tijd, die hij eigenlijk niet had, omdat een voortdurende stroom van doden langs kwam. Het konden dode mensen, dieren, bloemen, planeten zijn. Hij was rusteloos door het feit dat deze doden voedsel waren voor ander leven, totdat ook zij ten doden waren opgeschreven en er niets meer overbleef, in ieder geval wat waarneembaar is. De dood vroeg zich af, maar ‘wat ben Ik dan’, dood of levend? Als ik dood ben dan ben ik toch nog leven voor iets of wat dan ook. Ben ik levend dan kan ik niet de dood zijn en als ik de dood niet ben, wat doe ik dan hier in Godsnaam en denkend: ‘Ben ik nu iets of ben ik niets?’