Een oud edelhert,

met zijn roedel in bronsttijd –

kijkt onverstoorbaar.

Een rottende stam –

ten dode opgeschreven –

voor zwammen leven!

Aan het takeindje.

heeft de rijp zich genesteld –

‘n eerste wintergroet.

’n ranke paddenstoel –

fier op een droge boomstronk –

geniet van de zon.

De Hoge Veluwe –

met haar heide en bossen –

lommerrijke rust.

De kale bomen –

bedekt met een laagje sneeuw –

in al hun oerkracht.

Een lichte lentebries.

speelt met de dorre riethalm –

het zonnetje kijkt toe.

Een nieuwe winter –

dennennaalden verkleumen –

rijp tegen de kou.

Dreigende lucht.

boven de heidevelden –

eindelijk winter.

Een dun laagje ijs

tussen de pollen heide –

een stap verder – krak!