We zijn ‘een verkouden volk’ zou je kunnen zeggen, gezien de losse papieren tissues en de halve verpakkingen met tissues die werkelijk overal liggen. Er wordt het hele jaar wat afgesnoten, zowel op de fiets als in de auto of tijdens het wandelen.
De losse zakdoekjes waaien ook zo lekker weg en dan natuurlijk in het hogere gras of in de struiken. Vergeten wordt ook wat er gebeurt als het gaat regenen en de losse zakdoekjes aan het asfalt vast gaan plakken.

Gelukkig worden de zakdoekjes meestal niet kapot gescheurd en zijn ze makkelijk herkenbaar doordat ze wit zijn, hoewel de gerecyclede doekjes met een vaal bruine kleur wat minder opvallen.
Ik vraag me vaak af, waarom je lichaam wel schoonmaken en de natuur niet schoonhouden? Ja, papier is in de natuur makkelijk afbreekbaar, maar niet alle tissues zijn milieuvriendelijk om maar te zwijgen van de extra luchtjes die er in kunnen zitten. Gewoon in de papierbak gooien, waardoor de zakdoekjes gerecycled kunnen worden.

Waarover kan een mens zich druk maken komt ook tijdens het prikken in mij op. Over het algemeen zit achter mijn agitatie een onbewust verlangen naar iets dat waardevol is voor mij. En zo blijft mijn geest of het denken zich bemoeien met het leven, terwijl gewoon leven met vallen en opstaan al meer dan voldoende voor mij is. Het blijkt dat mijn leven geen controle nodig heeft door mijn geest. Het lichaam zorgt voor zichzelf, zoals bij ademhalen, bloedcirculatie of afvoer van afvalstoffen. Natuurlijk zijn er situaties om een dokter te raadplegen, maar het lichaam is een intelligente afgeleide van de levensenergie.